یکی از مواردی که از آن به عنوان چالش پنهان یاد می شود، پیشامد سیلاب به عنوان یک مخاطره روز افزون است. اگرچه سیاست‏گذاری اثربخش، فراهم آوردن امکانات و منابع لازم، صورت‏بندی پیش‏بینی‏های مناسب، تهیه سناریوهای مناسب و عملیاتی سازی اقدامات برنامه‏ریزی شده در مراحل پیش، حین و پس از وقوع بحران، در زمره وظایف اصلی نهادهای دولتی است، اما شیوه انجام این وظایف در سطوح مدیریت سیاسی متفاوت است. در این پژوهش ضمن ظرفیت سنجی مراحل مدیریت بحران وقوع سیلاب در شهر ایلام از نگاه گروه های هدف این موضوع بررسی می شود. رویکرد پژوهش از نظر هدف کاربردی و به لحاظ روش شناختی آمیخته است. مطالعه مبانی و استخراج شاخص های مطالعاتی به روش کتابخانه ای و در بخش میدانی مبتنی بر روش پیمایش گروه های هدف و بهره گیری از ابزار پرسشنامه و مصاحبه بوده است. در فرآیند کار از آزمون های t تک نمونه ای و تحلیل عاملی بهره گرفته شده است. مطابق رویکردهای نظری مراحل مدیریت بحران و با اندازه گیری نحوه واکنش به آن، 45 متغیر مستخرج از مبانی، در قالب پرسشنامه لیکرت به صورت گلوله برفی در اختیار 73 نفر از خبرگان، کارشناسان، مدیران، اعضای انجمن ها و نهادهای ذیربط شهری قرارگرفت. با ارزیابی متغیرهای با وضعیت نامطلوب درمیان متغیرهای مورد سنجش مدیریت بحران سیل براساس آزمون تی تک نمونه ای متغیرهای چند پارچگی مدیریت و آسیب پذیری، دارای ارتباط مستقیمی با یکدیگر بوده و عدم مدیریت کالبدی و فقدان اجرایی ساختن بازآفرینی پایدار بافت های فرسوده شهری به عنوان عوامل نامطلوب با میانگین پایین نظری تشخص داده شدند. در بخش نهایی با تلخیض 28 شاخص در 4 عامل اصلی، رویکردهای موجود در قبل وضعیت بحران شهر استتخراج شدند. شواهد موجود نشان می دهد که عملکرد، حوزه اختیارات، و بینش راهبردی سازمان های مدیریت بحران شهر پاسخگوی مقابله احتمالی با بحران سیل را نخواهند بود. شواهد موجود نشان می دهد که عملکرد، حوزه اختیارات، و بینش راهبردی سازمان های مدیریت بحران شهر پاسخگوی مقابله احتمالی.

دانشگاه تهران به عنوان « نماد آموزش عالی کشور»، هنوز در بین 100 دانشگاه برتر آسیا قرار نگرفته است. دلیل این امر را باید در زیرساخت های فکری و ذهنی مؤسسان و ذینفعان جستجو کرد. هدف از این مقاله تعیین عوامل مؤثر بر آینده دانشگاه تهران و تبیین استعاره مناسب برای ایجاد تحول در لایه های سیاستگذاری و برنامه ریزی این دانشگاه است. به همین منظور از روش تحلیل لایه ای علتها استفاده شده و وضعیت دانشگاه در 4 لایه ظاهری، سیستمی، جهان بینی و استعاره ها از طریق مصاحبه عمیق با 4 دسته از ذینفعان اصلی دانشگاه یعنی دانشجویان، اساتید، کارکنان و مدیران بررسی شد. نتایج نشان داد که با نگرش های سنتی، دانشگاه تهران، تا 10 سال آینده تغییر بنیادینی نخواهد داشت. در ادامه برای اینکه دانشگاه بتواند با تغییرات عصر جدید خود را سازگار نماید 3 استعاره های جدید ابداع و بررسی شد. برنامه ریزی برای تحقق این استعاره باید با روش پس نگری انجام شود.

ایران از سال 1393 با بسیج منابع چشمگیر، طرح تحول نظام سلامت را در دستور خود قرار داد. که با اجرایی شدن این طرح، ذی نفعان به گونه های مختلف تحت تأثیر قرار گرفتند و با استفاده از منابع اقتدار خویش بر طرح اثراتی داشته اند. بالطبع شناسایی و مدل سازی آن ها می توانست دلالت های قابل توجهی برای مدیریت و سیاست گذاری نظام سلامت داشته باشد. در این پژوهش با استعانت از روش تحلیل ذی نفع که هدف آن بررسی و مدیریت ذی نفعان یک طرح خاص است، به تشریح ذی نفعان در نسبت طرح تحول پرداختیم. در این روش با استفاده از مشخصه های مختلفی از جمله قدرت، انتفاع، موضع و. . . ذی نفعان را شناسایی کرده و سپس با استفاده از مدل های مختلف پیش ساخته و یا نوآورانه به مدل سازی ذی نفعان پرداخته ایم. این مطالعه پس از شناسایی ذی نفعان کلیدی، شش مشخصه اصلی را به نسبت هرکدام از آن ها سنجیده و با ترکیب مشخصه های مختلف به مدل سازی آن ها مبادرت ورزید. برخی از مدل ها پیش ساخته و به صورت گرته برداری از مطالعات مشابه بوده است و برخی دیگر از ابداعات این پژوهش به حساب می آیند. در این مقاله اهمیت و جایگاه نگاه سیاسی و نقش آفرینی بازیگران مختلف در عرصه خط مشی گذاری سلامت روشن می شود. در قسمت ارائه راهبرد مقاله، راهبردهایی که بایستی به نسبت ذی نفعان مختلف اتخاذ می شد به تصویر کشیده شده است. طبق مدل ذی نفعان باید بر اساس چهار نقش «نقش بده»، «مطلع نگه دار»، «راضی نگه دار» و «حداقل تلاش» تقسیم شوند و بر این اساس با آن ها تعامل صورت گیرد. این تقسیم بندی ذی نفعان کلیدی می تواند در طراحی طرح های آتی در نظام سلامت راه گشا باشد.

زمینه: امروزه فعالیت­های تجاری نسبت به گذشته ابعاد و پیچیدگی­های بیشتری یافته است و به همین علّت نیز به مقوله­ای با حساسیت­های بیشتر، بدل شده است. یکی از ابعاد حساسیت تجارت در عصر حاضر، مربوط به نوع اختصاص یافتن منافع تجارت و بهره­ وران از این منافع است. در گذشته فقط تجار و شرکت­های تجاری خانوادگی از منافع و سود فعالیت تجاری بهره می ­برده­ا ند. این قضیه اساس تئوری ذی­سهم محوری را تشکیل می ­دهد. امّا امروزه این امر تغییر مسیر داده و اقشار مختلف جامعه به دلیل نقش و کارکردی که در افزایش سود و بهره­وری فعالیت تجاری شرکت­ها دارند، منتفعان فعالیت تجاری شرکت­ها، به شمار می­روند. این قضیه نیز اساس تئوری ذی­نفع محوری را تشکیل می­دهد. بنابراین در عصر حاضر تئوری ذینفع ­محوری بر تئوری ذی­سهم محوری تفوق یافته است. بنابراین با ظهور این دو مفهوم چالش های تخاتقی و حقوقی جدیدی به وجود می آید که می بایست مورد توجه قرار گیرد. لذا، در این مقاله ابعاد اخلاقی و حقوقی تئوری ذی­سهم محوری و ذی­نفع محوری و مزایا و معایب آنها بررسی شده است. نتیجه گیری: دو نظریه را می توان به عنوان مبانی رویکرد ذی­سم محوری در نظر گرفت. نظریه نخست اینکه در گذشته شرکت­ها به صورت خانوادگی تشکیل می­ شده و مبتنی بر اعتماد سهامداران و شرکا به یکدیگر بوده است و نظریه دوم به عنوان اسطوره مالکیت تعبیر کرده ­اند. اما از عمده معایب تئوری ذی­سهم محوری، انباشت ثروت در دست عده­ای خاص و ایجاد کارتل­ها و مراکز تجمیع ثروت­ بود. لذا تئوری ذی­نفعان به وجود آمد که یک تئوری مدیریتی، اخلاقی، حقوقی، اقتصادی و اجتماعی، است و به این می ­پردازد که یک شرکت برای این که موفق باشد باید طوری عمل کند تا برای همگان ایجاد ارزش نماید و نفع جمعی را در نظر بگیرد. تئوری ذینفعان تحولی مثبت در حقوق شرکت­ها و حقوق مصرف کننده ایجاد کرده است. البته معایبی نیز دارد که باید برای رفع آنها راهکارهای حقوقی را جستجو کرد

سمت به معنای صلاحیت اقامه دعوا داشتن در محضر دادگاه است. احراز سمت دسترسی شهروندان به دادگاه را محدود می کند. این حق دسترسی اصلی کلیدی محسوب می شود و در نظام های حقوقی مختلف معیارهای متفاوتی برای احراز سمت خواهان به کار می رود. پرسش بنیادین این است: آیا، در دعاوی زیست محیطی، شهروندان و سازمان های غیر دولتی، که نفع مستقیم و شخصی ندارند، می توانند علیه آسیب زننده به محیط زیست اقدام به طرح دعوا کنند؟ امروزه، اغلب کشورها دریافته اند که تبیین دایره سمت در دعاوی زیست محیطی متفاوت از سایر حوزه ها امکان بهره گیری از ظرفیت های مردمی را برای حمایت و حفاظت از محیط زیست میسور می سازد. بدین روی، در کشورهای مختلف دنیا امکان اقامه دعوا بر مبنای منفعت عمومی (متمایز از موضوع منفعت جمعی) به خوبی فراهم شده است.

حضور توأمان اصل استقلال و ماهیت ضمانتی ضمانت نامه ی بانکی، پدیدآور پرسش های متعدد در مورد قواعد حقوقی حاکم بر ضمانت نامه های بانکی است. یکی از مسائل مطروحه در این خصوص، ناظر بر رجوع پس از پرداخت است. رجوع ضمانت خواه به دو شخص قابل تصور است: ذی نفع و ضامن. چنانچه ذی نفع، مطابق آنچه در قرارداد پایه گذشته است، محق به وصول وجه سند نبوده است، باید وجه دریافتی را مسترد کند. همچنین ضمانت خواه می تواند برای استرداد وجه به ضامن مراجعه کند. از آنجا که معمولاً ضامن پس از پرداخت ضمانت نامه، مطالبات خود را از حساب یا وثایق ضمانت خواه برداشت می کند، بحث رجوع ضمانت خواه به ضامن و شرایط تحقق آن دارای اهمیت و نتایج کاربردی است. رجوع ضمانت خواه به ضامن، در صورت عمل کردن برخلاف دستورهای ضمانت خواه یا پرداخت ناروای وجه ضمانت نامه به ذی نفع میسر است. این مقاله، مبانی، شرایط و نحوه ی رجوع در موارد پیش گفته را با تأکید بر حقوق فرانسه توصیف و تحلیل می کند.

نظر به اهمیت توسعه مفهومی ملاک های مندرج در کاربرگ های ارزشیابی آموزشی اعضای هیات علمی دانشگاه، پژوهش حاضر با درک اهمیت این مقوله، بنا دارد تا به منظور تدوین چارچوبی زمینه مند از بایسته های رفتاری اعضای هیات علمی دانشگاه به کشف مضامین و فرامضامین نقش های آموزشی ایشان بپردازد. روش تحقیق در مطالعه حاضر، ترکیبی از روش کیفی و کمی است که در بخش کیفی، پدیدار شناسی و میدان پژوهش دانشجویان تحصیلات تکمیلی با حداقل سابقه دو ترم تحصیل در این مقاطع بودند. انتخاب اعضای نمونه در این بخش به روش هدفمند از نوع انتخاب با حداکثر اختلاف بوده است که نهایتا 98 مشارکت کننده را شامل شده است. در بخش کمی پژوهش نیز، روش پیمایش به کار برده شد. جامعه آماری پژوهش در این بخش دانشجویان دوره های تحصیلات تکمیلی در رشته های علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد بودند که به روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس انتخاب شده و تعداد 105 نفر را تشکیل می دادند. یافته های بخش کیفی تحقیق نشان از آن داشت که فرامضامین رفتارهای نقش آموزشی اساتید دانشگاه شامل "خبرگی آموزشی"، "ارزیابی عادلانه"، "مربی گری"، "توانمندسازی" و "پاسخگویی" بوده است. همین طور یافته های تحلیل آماری به روش آزمون رتبه بندی فریدمن نیز نشان از آن داشت که این فرامضامین از منظر دانشجویان تحصیلات تکمیلی دارای رتبه بندی یکسانی نیستند به نحوی که "توانمندسازی" اولویت اول و "مربیگری" اولویت آخر را در این رتبه بندی تشکیل می دادند. یافته های این پژوهش می تواند در بازبینی و بهبود کاربرگ های ارزشیابی آموزشی موجود مفید و موثر باشد.